tydzień minął jak mgnienie oka
za oknem zrobiło się biało to znak, ze trzeba przyśpieszyć z robótkami :)
fioletowy sweterek otrzymał nowe życie i więcej prucia już nie będzie, jednak nadal brak mu odpowiedniej wkładki wiec tylko zdjęcie podglądowe na mojej skromnej osobie ;)
uprzedzam jednak, ze to nie mój rozmiar ;)
dane - słabe ;) dwa motki wełenki od Tysi i fioletowy z edziewiarki - niestety pruta wełenka kilka razy wiec i metki już nie posiadam, ani nazwy ani metrów nie podam, prosty krój a dół delikatnie zakończony z przodu i tyłu rzędami skróconymi żeby się zaokrąglił,
za oknem słońce wiec nie tracę nadziei na jakieś lepsze zdjęcia
książka nadal ta sama - podróżuje po Peru- kraju barwnym jak motyle, ale czy ja bym tam chciała się wybrać? jak czytam z tej perspektywy to chyba - nie
za oknem zrobiło się biało to znak, ze trzeba przyśpieszyć z robótkami :)
fioletowy sweterek otrzymał nowe życie i więcej prucia już nie będzie, jednak nadal brak mu odpowiedniej wkładki wiec tylko zdjęcie podglądowe na mojej skromnej osobie ;)
uprzedzam jednak, ze to nie mój rozmiar ;)
za oknem słońce wiec nie tracę nadziei na jakieś lepsze zdjęcia
książka nadal ta sama - podróżuje po Peru- kraju barwnym jak motyle, ale czy ja bym tam chciała się wybrać? jak czytam z tej perspektywy to chyba - nie
Piekny sweterek Aniu. Pozdrawiam serdecznie:-)
OdpowiedzUsuńBardzo fajny sweterek Ci wyszedł.
OdpowiedzUsuńOstatnio podobają mi się tak proste wzory. Sama ich szukam i wplatam w moje udziergi.
Pozdrawiam:)
Śliczna wełenka nie wymaga skomplikowanych wzorów, bardzo podoba mi się ten sweterek.
OdpowiedzUsuńPiękny sweterek :) pozdrawiam
OdpowiedzUsuńNajważniejsze, że włóczka znalazła swoje ostateczne przeznaczenie:) Wzór wcale nie taki najprostszy i połączenie niezwykle ciekawe:)
OdpowiedzUsuńBardzo ładny sweterek. Czasem trzeba się nagimnastykować ;) Ja bym chyba do Peru poleciała. ;)
OdpowiedzUsuńSweterek super się prezentuje, pozdrawiam
OdpowiedzUsuńBaaardzo ładnie i pasuje do urody :)
OdpowiedzUsuńAniu, sweterek ładny :) Sama bym takim nie pogardziła.
OdpowiedzUsuńPozdrowionka, Marta